راه نجس شدن چیزهای پاک
به نام خدا
راه نجس شدن چیزهای پاک
حکم ۱۲۹ : اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و هردو یا یکی از آنها به طوری خیس و مرطوب شود که رطوبت یکی به دیگری برسد ؛ چیز پاک ، نجس می شود و اگر رطوبت به قدری کم باشد که به دیگری نرسد ، چیزی که پاک بوده نجس نمی شود و کماکان پاک خواهد ماند .
حکم ۱۳۰ : اگر چیز پاک به چیز نجس برسد و انسان شک کند که هر دو یا یکی از آنها خیس و مرطوب بوده یا نه ، آن چیز پاک ، نجس نمی شود و کماکان پاک خواهد ماند .
حکم ۱۳۱ : دو چیزی که انسان نمی داند کدامیک پاک و کدامیک نجس است اگر چیز سوم و پاکی به یکی از آن دو برسد ؛ آن چیز سوم نجس نمی شود و پاک خواهد ماند و اگر یکی از آن دو چیز قبلا نجس بوده و انسان نداند که آیا آن چیز نجس ؛ پس از شستشو و آب کشیدن ؛ پاک شده یا نه ؛ چنانچه چیز سوم و پاک به آن چیز نجس برخورد کند ؛ آن چیز سوم و پاک نجس نمی شود و پاک خواهد ماند زیرا انسان آن چیز نجس را شسته است و حالا یا براساس شک یا وسواس نمی داند که آیا پاک شده یا نه . بنابراین باید نسبت به شک و وسواس بی اعتنا باشد و آن چیز را پاک در نظر بکیرد تا چیز سوم نیز پاک بماند .
اما اگر انسان یقین دارد که چیز دوم که نجس بوده به درستی شسته نشده و همچنان نجس است ؛ چیز سوم نیز نجس خواهد شد .
نکته ی مهم :
بطور کلی اگر انسان نداند که لباس یا هر چیزی که قبلا نجس بوده آیا الان پاک شده یا نه بهتر است نسبت به این شک و تردید و وسواس و ندانستن بی اعتنا باشد و آن چیز را پاک بداند اما اگر یقین دارد و مطمئن است که آن چیز نجس، هنوز پاک نشده است و حکم برایش روشن و واضح است باید آن چیز را نجس بداند .
نکته مهم:
معیار و ملاک تشخیص پاکی یا نجسی؛ فقط یقین و اطمینان است وگرنه شک داشتن و وسواس و ندانستن با یقین در تضاد است و انسان نباید براساس شک یا ندانستن یا وسواس ، حکم دهد بلکه باید براساس یقین و اطمینان، حکم دهد .
حکم ۱۳۲ : زمین و فرش و پارچه و مانند اینها ، اگر رطوبت داشته باشد ؛ هرقسمتی که نجاست به آن برسد فقط همان قسمت نجس می شود و نقاط دیگر آن پاک خواهد ماند و همچنین این حکم برای هندوانه و خربزه و خیار و مانند اینها نیز همین است و فرقی ندارد .
حکم ۱۳۳ : هرگاه شیره و روغن ؛ روان و مایع باشد به محض اینکه یک نقطه از آن نجس شد ، تمام آن نجس می شود ولی اگر روان و مایع نباشد و مثلا جامد یا نیمه مایع یا مانند ژله باشد ؛ تمام آن نجس نمی شود بلکه فقط جایی که نجاست به آن رسیده است نجس می شود .
حکم ۱۳۴ : اگر مگس یا پشه یا پروانه یا هر حشره ی دیگری ، روی چیز نجسی که مرطوب است بنشیند و بعد بلند شود و روی چیز پاکی که آن هم مرطوب است بنشیند چنانچه انسان با چشمهای خود بتواند آن نجاست بسیار ریز را که دیدنش معمولا غیرممکن است ببیند و یقین داشته باشد که نجاست به پای حشره چسبیده است ؛ آن چیز پاک ، نجس می شود اما اگر نداند یا شک کند که آیا نجاست همراه با بدن حیوان بوده یا نه یا اگر براساس علم زیست شناسی و جانورشناسی بداند که بین پای مگس و پشه و پروانه و مایعات ؛ یک حباب هوا تشکیل می شود که مانع از غرق شدن حشرات می گردد و باعث می شود که حشرات براحتی روی آب و سایر مایعات بایستند و عملا هیچ تماسی بین پای حشره و عین نجاست برقرار نمی گردد آنگاه براساس علم زیست شناسی ؛ حشره نجس نمی شود و هرگز نمی تواند نجاست را با خود حمل کند لذا آن چیز پاک که مایع است و حشره روی آن می نشیند کماکان پاک خواهد ماند .
حکم ۱۳۵ : اگر جایی از بدن که عرق دارد نجس شود و عرق از آنجا به جای دیگری برود جای دوم نیز نجس می شود اما اگر عرق به جای دیگر نرود جاهای دیگر بدن پاک خواهند ماند .
حکم ۱۳۶ : اخلاطی که از بینی و گلو می آید اگر خون داشته باشد پاک هستند زیرا خون انسان و تمام حیوانات به دلیل اینکه عامل و مایه ی حیات و زندگی است و نباید از بدن دفع شود نجس نیست و پاک است .
نجاست فقط به چیزی گفته می شود که باید حتما از بدن دفع شود مثل ادرار و مدفوع و منی . اما سایر مایعات یا جامدات درون بدن انسان و حیوانات از قبیل خون و لنف که باید حتما در درون بدن باقی بمانند و مایه ی حیات و زندگی و بقا هستند ؛ هرگز عین نجاست محسوب نمی شوند و هیچ چیزی را نجس نمی کند .
بنابراین ترشحات سر و سینه اگر به بیرون از بینی و دهان بیاید حتی اگر خون داشته باشد پاک هستند .
و اگر ترشحات پشت حلقی و سینوزیت ؛ حاوی خون باشند و ناخوداگاه و بدون اراده ی انسان بلعیده شوند که معمولا بلعیده می شوند ؛ به دلیل ترکیب شدن با بزاق دهان ؛ کاملا پاک می شوند . هر چند که در اصل حکم هیچ فرقی نمی کند که ترشحات و خلط ها بلعیده شوند یا بیرون آیند زیرا در هرحال ؛ خون نجس نیست و از دسته ی نجاسات محسوب نمی شود و نمی تواند هیچ چیزی را نجس کند .
حکم ۱۳۷ : اگر آفتابه ای را که ته و کف آن سوراخ است روی زمین نجس بگذارند چنانچه آب روی زمین نجس طوری زیر آن جمع شود که با آب آفتابه یکی حساب شود یعنی آب آفتابه راکد شود و نتواند زمین نجس را پاک کند و نجاست به درون آفتابه راه پیدا کند آنگاه آب درون آفتابه به دلیل نفوذ نجاست ؛ نجس می شود اما اگر سوراخ آفتابه به زمین نچسبیده باشد و آب درون آفتابه بتواند به راحتی روی زمین نجس حرکت کند و زمین را خیس کند و از مقدار آب آفتابه کم شود ؛ آب زیر آفتابه با آب درون آفتابه یکی حساب نمی شود و در نتیجه ؛ آب داخل آفتابه پاک خواهد ماند .
حکم ۱۳۸ : اگر چیزی داخل بدن برود و به نجاست برسد ؛ درصورتی که بعد از بیرون آمدن ، به نجاست آلوده نشده باشد ، آن چیز پاک است .
مثال : اگر ابزار اماله و یا آب آن یا شیاف در مخرج مدفوع وارد شود یا اگر سوزن یا چاقو یا هر چیز دیگری در بدن فرو رود و بعد از بیرون آمدن ؛ به نجاست آلوده نباشد ، نجس نیست .
آب دهان و بینی اگر در داخل به خون برسد و بعد از بیرون آمدن ؛ به خون آلوده باشد یا نباشد در هر دوحالت ؛ این آب پاک است زیرا خون نجس نیست و هیچ چیزی را نجس نمی کند زیرا خون مایه ی حیات است و فضولات نیست که چیزی را نجس نماید .
نکته ی مهم :
خون و لنف و اخلاط و سایر مایعات درون بدن انسان و تمام حیوانات ؛ بجز ادرار و منی ؛ نجس نیستند و هیچ چیزی را نجس نمی کنند .