احکام طهارت مطهرات آب بخش دوم

به نام خدا 

احکام طهارت مطهرات آب بخش دوم

حکم ۱۶۲ : اگر بخواهند چیزی را که به ادرار نجس شده است را با آب قلیل  ، آب بکشند ؛ چنانچه یک مرتبه آب قلیل روی آن چیز بریزند و آب از  آن چیز جدا شود در صورتی که ادرار در آن چیز باقی نمانده باشد ، یک مرتبه ی  دیگر که آب قلیل را روی آن بریزند آن چیز پاک می شود . 

اما در مورد لباس و فرش و مانند اینها بهتر است بعد از هر دفعه آب ریختن ؛ فرش یا لباس را فشار دهند تا غساله ی آن ، بیرون آید تا فرش یا لباس ، پاک شوند . 

نکته : غساله ، آبی است که در وقت شستشو و بعد از شستن ؛ از چیزی که شسته می شود خودبخود یا بوسیله فشار ، خارج می شود . 

حکم ۱۶۳ : اگر چیزی به ادرار پسر شیرخوار که هنوز دو سالش تمام نشده و غذاخور نشده ، نجس شود ؛ چنانچه یک مرتبه آب روی آن بریزند که به تمام  جاهای نجس  برسد ؛ آن چیز پاک می شود  و اگر غذاخور شده باشد بهتر است دو مرتبه روی آن آب بریزند اما در مورد لباس و فرش و مانند اینها ؛ فشار دادن لازم نیست . 

حکم ۱۶۴: اگر چیزی با نجاستی غیر از ادرار نجس شود ، چنانچه بعد از برطرف کردن نجاست، یک مرتبه آب روی آن بریزند و آب از آن چیز جدا شود ، آن چیز پاک می شود و نیز اگر در دفعه ی اولی که آب روی آن چیز می ریزند نجاست آن برطرف شود ، پاک می گردد  اما درهر صورت ، لباس و مانند اینها را بهتر است فشار دهند تا غساله یعنی آب باقیمانده در لباس ؛ بیرون آید تا پاک شود . 

حکم ۱۶۵ : اگر حصیر نجس را که با نخ بافته شده ، در آب کر  یا آب جاری یا آب لوله کشی فرو ببرند ، بعد از برطرف شدن عین نجاست یعنی ادرار یا مدفوع یا منی یا شراب یا آبجو ؛  آن حصیر پاک می شود . 

حکم ۱۶۶ : اگر ظاهر گندم و برنج و صابون و مانند اینها  نجس شود با فرو بردن در آب کر  و آب جاری یا آب لوله کشی ؛  پاک می شود اما اگر باطن آنها نجس شود پاک نمی شود . 

حکم  ۱۶۷ : اگر انسان شک کند یا گمان کند یا نداند  که آیا  آب نجس به باطن صابون و گندم و برنج و مانند اینها رسیده است یا نه ؛ باطن اینها پاک است  اما اگر یقین کند و مطمئن باشد که آب نجس به باطن اینها رسیده است ؛ باطن اینها نجس می شود . 

حکم ۱۶۸ : اگر ظاهر برنج یا گوشت یا چیزی مانند اینها  نجس شده باشد ، چنانچه آن را در ظرفی بگذارند و سه مرتبه آب روی آن بریزند و خالی کنند پاک می شود و ظرف نیز طبق قاعده ی تبعیت ؛ پاک می شود . 

اما اگر بخواهند لباس یا چیزی را که فشار لازم دارد در ظرفی بگذارند و آب بکشند باید در هر مرتبه که آب روی آن می ریزند آن را فشار دهند و غساله ی آن را کاملا از درون ظرف  بیرون بریزند . زیرا در این حکم ؛ لباس از قاعده ی تبعیت پیروی نمی کند و ظرف پاک نمی شود تا اینکه آب درون لباس یا غساله که حالا در ظرف است بیرون ریخته شود . آنگاه لباس و ظرف پاک خواهند شد زیرا لباس قابل فشردن است  در  حالیکه برنج و گوشت را نمی توان فشار دهد .‌

حکم ۱۶۹ : لباس نجسی را که با نیل و مانند آن رنگ شده ؛ اگر در آب کر یا آب جاری یا آب لوله کشی فرو ببرند  و آب پیش از آنکه بواسطه ی رنگ پارچه ؛  رنگین و مضاف شود به تمام لباس برسد  آن لباس پاک می شود حتی اگر موقع فشار دادن لباس ، آب رنگین یا مضاف از آن بیرون آید ، لباس پاک خواهد بود . 

حکم ۱۷۰ :  اگر لباسی را در آب کر یا آب جاری یا آب لوله کشی ، آب بکشند  و بعد مثلا لجن آب را در آن لباس ببینند ، چنانچه احتمال ندهند یا حدس بزنند یا شک کنند یا ندانند  که آیا  لجن مانع رسیدن آب به لباس شده است  یا نه ،  آن لباس پاک است . 

اما اگر یقین و اطمینان داشته باشند که لجن مانع از رسیدن آب به لباس شده است ، لباس پاک نمی شود و کماکان نجس است و باید ابتدا لجن را از روی لباس بردارند و سپس لباس را با آب کاملا تمیز و بدون لجن  آب بکشند تا پاک شود .‌

حکم ۱۷۱ : اگر بعد از آب کشیدن لباس و مانند آن ؛  خورده ی گل و لای یا اشیایی دیگر در لباس دیده شود  چنانچه بداند و مطمئن باشد که این گل و لای مانع از رسیدن آب نشده ، لباس پاک است  اما اگر آب نجس به باطن گل یا سایر اشیا رسیده باشد ، ظاهر گل و اشیا ، پاک و باطن آنها نجس است . 

حکم ۱۷۲ : از هر چیز نجس تا  وقتیکه عین نجاست  را برطرف نکنند آن چیز  پاک نمی شود اما اگر بو یا رنگ نجاست در آن چیز باقی بماند اشکال ندارد . 

مثال: اگر ادرار یا مدفوع یا منی یا شراب که عین نجاست هستند را از لباس برطرف کنند و لباس را آب بکشند و رنگ اینها در لباس بماند ، لباس پاک می شود اما اگر بواسطه ی بو یا رنگ نجاست ؛ یقین و اطمینان داشته باشند که ذره های نجاست در آن چیز مانده است ؛  نجس است . 

نکته : احتمال  به  معنای حدس و گمان است . بنابراین در حکم بالا اگر احتمال بدهد که بواسطه بو یا رنگ ؛ ذره های نجاست  در لباس باقی مانده است ؛ لباس پاک است . 

نکته دوم : از آنجاییکه خون هرگز نجس نیست و  پاک است بنابراین وجود خون در لباس ؛ هرگز لباس را نجس نمی کند و با لباس آغشته به خون نیز می توان نماز خواند و نماز با لباس خون آلود ؛ صحیح است و قضا ندارد زیرا خون هرگز عین نجاست نیست و چیزی را نجس نمی کند . 

حکم ۱۷۳ : اگر نجاست بدن را در آب کر یا آب جاری یا آب لوله کشی برطرف کنند بدن پاک می شود و بیرون آمدن و دوباره در آب رفتن لازم نیست . 

حکم ۱۷۴ : غذای نجسی که با چیزی غیر از خون نجس شده باشد و لای دندانها مانده است اگر آب را در دهان بگردانند و به تمام غذای نجس برسد ، پاک می شود 

اما اگر غذا به خون آغشته شده باشد پاک است و نیازی به گرداندن آب در دهان ندارد زیرا خون عین نجاست محسوب نمی شود و پاک است . 

حکم ۱۷۵ : اگر موی سر و صورت ؛  زیاد و بلند باشد و با آب قلیل مثلا آب لیوان  آن را آب بکشند بهتر است موی سر یا صورت را که بلند است فشار دهند تا غساله ی آن جدا شود  اما اگر با آب کر یا آب جاری یا آب لوله کشی ،  موی بلند سر یا صورت را بشویند ؛ لازم نیست آنرا فشار دهند زیرا در هرحال ؛  پاک می شود .