به نام خدا
احکام طهارت.راه اثبات نجاست
حکم ۱۲۵: نجاست هر چیز فقط از یک راه اثبات می شود :
خود انسان یقین داشته باشد که آن چیز نجس است .
اگر انسان حدس بزند یا گمان کند که فلان چیز نجس است لازم نیست از آن پرهیز کند و آن چیز ؛ پاک است .
اما اگر انسان یقین و اطمینان داشته باشد که فلان چیز ؛ عین نجاست است یا بر اثر برخورد با عین نجاست ؛ نجس شده است ؛ انگاه آن چیز ؛ نجس است و جای هیچ شک و تردیدی نیست .
هرچند که به فتوای آیت ا... صانعی ؛ حدس و گمان در حکم یقین است .
اما عقل حکم می کند که بین گمان و یقین تفاوت قائل شویم .
برهمین اساس ؛ یک چیز پاک فقط زمانی نجس می شود که ما یقین و اطمینان کامل داشته باشیم که آن چیز در برخورد با نجاسات یا عین نجاست یعنی ادرار یا مدفوع یا منی یا مردار یا شراب یا آبجو ؛ نجس شده است .
یا اینکه با مشاهده ی عین نجاست یا آثار آن ؛ به این یقین برسیم که آن چیزی که می بینیم حقیقتا نجس است .
بنابراین برای اطمینان از اینکه فلان چیز ؛ پاک است یا نجس است باید خودمان شخصا به یقین برسیم و مطمئن شویم که آن چیز ، نجس است تا اینطوری نجاست یک چیز ؛ اثبات شود .
وگرنه با حدس و گمان و شک و یا با گفته ی سایر انسانها ؛ نجس یا پاک بودن ؛ ثابت و اثبات نمی شود .
حکم ۱۲۶ : اگر بواسطه ی ندانستن حکم ؛ نجس یا پاک بودن چیزی را نداند ؛ بنابر عقل سلیم ؛ آن چیز پاک است . چون هیچ مدرک و دلیلی که ثابت کند فلان چیز نجس شده است وجود ندارد و بنابراین بر اساس عقل ؛ باید آن چیز را پاک بداند .
مثلا اگر چند لباس داشته باشد و نداند کدامیک از این لباس ها پاک و کدامیک نجس هستند ؛ طبق عقل ؛ تمام لباس ها پاک هستند و می تواند با تمام آنها نماز بخواند . زیرا این لباس ها در ابتدای تولید ؛ پاک بوده اند و الان هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند این لباس ها نجس شده اند . پس دلیلی ندارد که وسواس بخرج دهد و خودش را اذیت کند .
یا اگر نداند که عرق جنب از حرام ؛ پاک است یا نه باید به عقل خود رجوع کند و ببیند آیا عرق انسان پاک است یا نجس ؟؟ و آیا انسان می تواند جلوی عرق را بگیرد یا خیر ؟؟
یا آیا هیچ ارتباطی بین جنابت و عرق وجود دارد یا خیر ؟
یا اگر نمی داند که مثلا خون انسان و حیوانات ؛ پاک است یا نه ؛ باید فکر کند و در ذهنش، بین خون و نجاست مقایسه و قیاس کند و ببیند آیا هیچ شباهتی بین خون که تحت هیچ شرایطی نباید از بدن بیرون آید و از دسته ی فضولات نیست و مایه ی زندگی است و نجاساتی همچون ادرار و مدفوع و منی که هرسه ؛ از دسته ی فضولات هستند و باید حتما از بدن خارج شوند ؛ پیدا می کند یا خیر ؟؟
با این قیاس ساده و عقلانی می توان فهمید که خون انسان و تمام حیوانات ؛ پاک است زیرا خون ؛ فضولات نیست بلکه مایه ی حیات است و باید حتما در بدن بماند . در حالیکه ادرار و مدفوع و منی هرسه از دسته فضولات هستند و باید حتما از بدن خارج شوند لذا نجاست محسوب می شوند .
در هرحال ؛ برای فهم بسیاری از مسائل کافی است انسان از عقل و قیاس استفاده کند و انسان باید بداند که قیاس و مقایسه در دین هیچ ایرادی ندارد و بهترین کار این است که انسان از عقل و قیاس استفاده کند تا به جواب برسد .
هرکس که در بحث قیاس ادعا کند که قیاس باعث نابودی دین می شود و برای اثبات ادعای خود بگوید : اولین کسی که قیاس و مقایسه کرد ابلیس بود که خودش را با انسان مقایسه کرد و مغرور و گمراه شد ؛ عملا خواسته یا ناخواسته خودش مرتکب قیاس و مقایسه شده است و بنابراین حق ندارد سایر انسانها را از قیاس و مقایسه که یک عمل عقلانی و صحیح است منع نماید .
تمام احادیث و روایات منسوب به چهارده معصوم که قیاس در احکام دین را به مقایسه ی ابلیس و انسان ربط می دهند و سهوا یا عمدا خودشان مرتکب قیاس شده اند ؛ باطل و خلاف عقل هستند و باید این احادیث جعلی و خلاف عقل و تناقضگو را نابود کرد تا دین از بین نرود .
ضمنا باید از هر نوع شک و تردید و وسواس خودداری کند و نسبت به تمام انواع شک ؛ بی اعتنا باشد . زیرا شک و وسواس از ابزارهای شیطان هستند و انسان را از دین بیزار می کنند .
حکم ۱۲۷ : چیز نجسی که انسان شک دارد پاک شده یا نه ؛ پاک است زیرا انسان؛ یک یا چندبار تلاش کرده که آنرا پاک کند و همین تلاش کافی است که انسان آن چیز را پاک بداند و البته ؛ شک و تردید و وسواس از ابزارهای شیطان است و انسان باید به تمام انواع شک و البته به وسواس بی اعتنا باشد . بنابراین در این حکم ، باید به شک خود بی اعتنا باشد و آن چیز را پاک بداند و از وسواس که یکی از دام های شیطان است فرار کند .
چیز پاک را اگر انسان شک کند که نجس شده ؛ یقینا پاک است زیرا هیچ دلیلی وجود ندارد که ثابت کند آن چیز نجس شده است و البته انسان نباید به شک و وسواس خود اعتنا کند .
حکم ۱۲۸ : اگر بداند و یقین داشته باشد که یکی از دو یا چند ظرف یا دو یا چند لباس که از تمام یا تعدادی از آنها استفاده می کرده نجس شده ؛ اما نمی داند دقیقا کدامیک نجس شده است می تواند از تمام آن ظرف ها و لباس ها استفاده کند زیرا اصلا نمی داند که دقیقا کدامیک نجس شده است و البته می داند که بقیه پاک هستند و هیچ مدرکی ندارد که ثابت کند کدام ظرف یا لباس نجس است . بنابراین می تواند از تمام این ظرف ها یا لباس ها استفاده کند و باید از وسواس خودداری کند زیرا در اینجا این یقین؛ عامل خطرناکی برای بروز وسواس است . پس باید از این یقین که وسواس و وسوسه ی شیطان را در پی دارد پرهیز کند و بی اعتنا و خونسرد باشد و از تمام ظرفها و لباس ها استفاده کند .
اگر مثلا نمی داند که آیا لباس خودش نجس شده یا لباسی که هیچوقت از آن استفاده نمی کرده و به شخص دیگری تعلق دارد نجس شده ؛ آنگاه می تواند از لباس خودش استفاده کند زیرا اولا آن یکی لباس به او تعلق ندارد و اگر استفاده کند حق الناس و مال غصبی است و نماز با آن لباس ؛ باطل می شود و ثانیا حقیقتا هیچ مدرکی در دست ندارد که ثابت کند آیا لباس خودش نجس شده یا لباس آن شخص دیگر و ثالثا شاید شرایط نماز برهنگان فراهم نباشد و نتواند به سبک برهنگان و با بدن لخت مادرزاد نماز بخواند چون ممکن است هر لحظه صاحب آن لباس از راه برسد و بدن برهنه ی او را ببیند و او را به فساد اخلاقی و فحشا متهم کند و آبروی او را نزد مردم ببرد . بنابراین بازهم باید به این وسواس که وسوسه ی شیطان است بی اعتنا باشد و فقط با لباس خودش نماز بخواند تا مرتکب حق الناس و رسوایی و بدنامی و بی آبرویی نشود و البته نمازش صحیح است و قضا ندارد زیرا به حقوق دیگران احترام گذاشته و با لباس غصبی نماز نخوانده و جلوی یک بی آبرویی را نیز گرفته است و خداوند را خشنود کرده است .
باید توجه داشت که نماز برهنگان باید در خانه ی شخصی یا در اتاق شخصی یا در بیابان یا در جنگل یا غار و دور از چشم تمام انسان ها حتی کودکان و نوزادان اقامه شود تا زمینه ی فساد و فحشا و بدگمانی و تهمت و بی آبرویی فراهم نشود .
در اینجا لازم است اعلام کنم که تمام احکام قبلی که نماز برهنگان یا قضای حاجت در ملا عام و جلوی چشم مردم را مجاز می دانست توسط خودم و به تشخیص خودم ؛ اصلاح و بازنویسی شدند .
تعدادی از احکام به مرور زمان و بسته به شرایط ؛ اصلاح و بازنویسی خواهند شد . انشاا...
حکم نهایی برای مکان قضای حاجت و نماز برهنگان :
قضای حاجت و نماز برهنگان بطور پیشفرض باید فقط در خانه ی شخصی و دور از چشم انسان ها انجام شود تا مردم ؛ انسان را به فساد و بی حیایی و فحشا متهم نکنند و برای انسان دردسر درست ننمایند و آبروی او را نبرند .
نماز برهنگان باید در خانه ی شخصی و در اتاق شخصی و یا در جنگل یا بیابان یا غار و یا در هر مکان غیرمسکونی و دور از چشم تمام انسان ها و حتی کودکان ؛ انجام شود و البته در نماز برهنگان ؛ لازم نیست انسان عورت خود را بپوشاند و می تواند با بدن کاملا برهنه و لخت مادرزاد و بدون نیاز به پوشاندن عورت و بیضه و مقعد ؛ رکوع و سجود را بجا آورد و باید فقط به نماز توجه کند . نماز در این حالت صحیح است و قضا ندارد .
در نماز برهنگان ؛ پوشاندن آلت تناسلی یا مجرای ادرار و بیضه ها و باسن و مقعد ضرورت ندارد و بهتر است آلت تناسلی را به حال خود رها کند و بصورت لخت مادرزاد نماز را ادامه دهد و چشمان خود را ببندد و فقط به نماز توجه کند و رکوع و سجود و تشهد و سلام را با چشم بسته بجا آورد و نماز را از اول تا آخر با چشم بسته بخواند تا فراموش کند که برهنه است و جلوی تحریک جنسی گرفته شود . در هر حال ؛ نماز برهنگان با رعایت شرایط بالا ؛ صحیح است و قضا ندارد زیرا در تنهایی و در مکان خالی از سکنه و دور از چشم انسان ها ؛ خوانده می شود و عورت و بیضه و مقعد یعنی مخرج مدفوع ؛ توسط هیچ انسانی دیده نمی شوند و زمینه ی فساد و فحشا و گناه فراهم نمی شود .
نماز برهنگان را می توان در روز یا شب و با رعایت شرایط بالا یعنی در مکان خلوت و دور از چشم تمام انسانها و با چشمان بسته بجا آورد
بهتر است در نماز چشمها بسته باشد تا تحریک جنسی رخ ندهد .
انسان باید نماز برهنگان را دور از چشم تمام انسانها اعم از بالغ یا کودک و در یک مکان مخفی بخواند .
اما می تواند جلوی چشم همسر و البته خدمتکار غیرمسلمان نیز برهنه شود و با بدن کاملا برهنه نماز بخواند . زیرا می تواند با خدمتکار غیر مسلمان که در قرآن به او "ایمان" گفته شده است رابطه ی جنسی برقرار کند .
نکته :
انسان می تواند جلوی چشم همسر و خدمتکار غیرمسلمان ؛ با بدن کاملا برهنه و لخت مادرزاد ؛ هر نوع نمازی اعم از نماز واجب یا مستحب را بخواند و اگر سهوا و ناخواسته تحریک جنسی و جنب شد و مثلا منی از عورتش به بیرون ریخت نمازش صحیح است و قضا ندارد اما برای نمازهای بعدی باید غسل نماید .
لازم است که انسان نماز برهنگان را در مکانی خلوت و بدور از چشم سایر انسانها بخواند تا فساد جنسی و فحشا و هرزه گی ایجاد نشود .
نکته :
انسان می تواند در شرایطی که نمی داند یا شک دارد که آیا لباسش پاک است یا نه ؛ یا اگر قبلا پاک بوده و حالا شک دارد که آیا نجس شده است یا نه ؛ به یکی از دو روش زیر و به میل خود رفتار کند و البته در هر دو حالت ؛ نماز صحیح است و قضا ندارد :
اول : به شک خود اعتنا نکند و با همان لباس نماز بخواند و برای نمازهای بعدی نیز اگر شک دارد که لباسش نجس شده یا نه ؛ می تواند با همین لباس نماز بخواند و نمازهای بعدی نیز صحیح هستند .
دوم : انسان می تواند در چنین شرایطی در خانه و اتاق شخصی خود و یا در جنگل یا بیابان یا هرجای غیرمسکونی ، در روز یا شب و دور از چشم تمام انسانها بجز همسر ؛ لخت مادرزاد شود و نماز را با بدن کاملا برهنه بخواند و نمازش صحیح است و قضا ندارد . پوشاندن آلت تناسلی یا بیضه یا مقعد لازم نیست .
نکته :
اگر انسان ؛ یک یا چند لباس دارد و نمی داند آیا نجس شده اند یا نه و می داند یکی از لباس ها نجس و بقیه پاک هستند اما نمی داند کدام لباس نجس و کدام لباس پاک است ؛ می تواند کماکان نمازهای بعدی را نیز به روش برهنگان بخواند و نمازهای او صحیح خواهند بود و قضا نخواهند داشت
نکته ی مهم
اگر انسان بخاطر گرمای شدید هوا یا تنگ و چسبان بودن لباس نمی تواند به راحتی و بدون مشکل نماز بخواند و نمازش بهم می خورد و نمی تواند به هر دلیلی لباس گشاد و نازک و خنک تهیه کند و بپوشد یا به هر دلیلی نمی تواند لباس یا لباس های خود را حتی پس از اطمینان از نجس شدن ؛ بشوید و پاک کند ؛ آنگاه می تواند در خانه ی شخصی و اتاق شخصی و دور از چشم تمام انسانها بجز همسر ؛ نمازهای بعدی را نیز با بدن کاملا برهنه و بصورت لخت مادرزاد و تحت عنوان نماز برهنگان ؛ بجای آورد و تمام نمازهای بعدی نیز که لخت مادرزاد بجا آورده است صحیح خواهند بود و قضا ندارند .
آخرین نکته در مورد نماز برهنگان :
اگر انسان در حین نماز برهنگان ؛ تحریک جنسی شود و منی از او خارج شود و جنب شود نمازش صحیح است و قضا ندارد اما برای نمازهای بعدی باید ابتدا غسل جنابت را بجا آورد و سپس می تواند نمازهای بعدی را نیز طبق شرایط نماز برهنگان با بدن کاملا برهنه و در روز یا شب و بدور از چشم تمام انسانها بجز همسر ؛ بجا آورد و پوشاندن آلت تناسلی یا بیضه یا مقعد ضرورت ندارد و اگر بازهم منی از او خارج شد نمازش صحیح است ولی برای نمازهای بعدی باید غسل کند .
پوشاندن آلت تناسلی و بیضه در نماز برهنگان ؛ اختیاری است و اگر نماز بهم می خورد لازم نیست آلت تناسلی و بیصه و مقعد را بپوشاند . اما اگر بپوشاند بهتر است .
کمترین میزان پوشش صحیح و مقبول بدن برای صحت نماز این است که آلت تناسلی و بیضه و مقعد بطور کامل با کمک لباس یا با کمک دست یا ران ؛ پوشیده شود . که اگر با لباس یعنی شورت ؛ پوشیده شود دیگر نماز برهنگان محسوب نمی شود و در هنگام روشنایی روز و حتی در بیرون از خانه و در انظار عمومی و جلوی چشم مردم نیز می توان نماز را با یک شورت ؛ بجا آورد و نماز صحیح است .
اما اگر با دست یا ران ؛ عورت و بیضه را بپوشاند ؛ نماز برهنگان محسوب شده و باید در شرایط خاص خودش خوانده شود .
در مجموع ؛ اگر انسان بدون عذر شرعی و با بدن کاملا برهنه و به قصد شهوترانی و لذت جنسی و بدون شورت نماز بخواند ؛ فقط زمانی نماز یا نمازهای بعدی اش صحیح هستند که به روش بالا یعنی در خانه و اتاق شخصی و دور از چشم تمام انسانها بجز همسر ؛ نماز بخواند .
در نماز برهنگان ؛ لازم نیست عورت و بیضه و مقعد پوشانده شود و کافیست بدور از چشم تمام انسانها بجز همسر انجام شود .
نکته مهم :
اگر انسان در بیابان یا جنگل یا غار یا در هرجایی که هیچ انسانی بجز همسر حضور ندارد عمدا لخت مادرزاد شود و از برهنگی جلوی چشم تمام انسان ها بجز همسر خودداری کند و نماز بخواند نمازش صحیح است و قضا ندارد و اگر جنب شود یا منی از او خارج شود نمازش صحیح است و قضا ندارد . اما برای نمازهای بعدی باید غسل کند .
نکته ی نهایی و مهم :
در نماز برهنگان ؛ فقط کافیست در جایی نماز بخواند که هیچ انسانی بجز همسر حضور نداشته باشد و این مکان می تواند خانه ی شخصی یا اتاق شخصی یا جنگل یا بیابان یا غار یا جزیره یا هرجای غیرمسکونی باشد .
بهتر است نماز برهنگان در مقابل کودکان نیز انجام نشود زیرا حکم نماز برهنگان با حکم قضای حاجت ؛ کمی متفاوت است و در قیاس بین نماز برهنگان و قضای حاجت به این نتیجه می رسیم که قضای حاجت یک امر فوری و آنی و حیاتی است و پوشاندن عورت از چشم مردم بالغ و بزرگسال ؛ ضرورت ندارد اما نماز یک امر فوری و آنی و حیاتی نیست و به مرگ یا زندگی ربط ندارد بنابراین بهتر است نماز برهنگان را در جای کاملا خلوت که حتی کودکان نیز حضور ندارند خوانده شود تا جلوی فساد و فحشا و هرزه گی و انحرافات جنسی و گناه گرفته شود اما اگر حتی برای عورت نمایی و لذت جنسی و فقط جلوی چشم همسر بصورت لخت مادرزاد نماز بخواند ؛ نماز صحیح است و قضا ندارد .
نماز برهنگان حتی برای لذت از برهنگی و عورت نمایی و حتی در صورت تحریک جنسی و خروج منی و به شرطی که فقط جلوی چشم همسر خوانده شود ؛ مانعی ندارد و نماز صحیح است و قضا ندارد .
اگر انسان جلوی چشم مردم و حتی کودکان خردسال ، عمدا و بدون عذر شرعی و با هدف ایجاد فساد و فحشا در جامعه ؛ کاملا برهنه و لخت مادرزاد شود مرتکب گناه و فساد شده است .
انسان می تواند حتی برای لذت جنسی و عورت نمایی و بطور عمدی در جلوی چشم همسر بصورت لخت مادرزاد نماز بخواند و اگر بطور ناخواسته و سهوی تحریک و جنب شود یا سهوا منی از او خارج شود یا در وسط نماز بصورت غیرارادی جلق بزند و منی خود را بیرون بریزد نماز صحیح است و قضا ندارد ولی برای نمازهای بعدی لازم است ابتدا غسل نماید
انسان جلوی چشم هیچ انسانی نباید کاملا برهنه و لخت مادرزاد شود مگر همسر یا خدمتکار غیرمسلمان . زیرا رابطه جنسی با خدمتکار غیرمسلمان ؛ جایز و صحیح است و نیازی به خطبه ی عقد ندارد و برهنه شدن و نماز برهنگان در مقابل چشم همسر یا خدمتکار غیرمسلمان حتی در روز روشن و حتی به قصد عورت نمایی و لذت جنسی و حتی با خود ارضایی و خروج منی در وسط نماز ؛ صحیح است و این نماز قضا ندارد .
در تمام موارد بالا ؛ خروج منی و حتی خروج ادرار در وسط نماز و جلوی چشم همسر و خدمتکار غیرمسلمان ؛ بلامانع و درست است و نماز صحیح است و قضا ندارد . اما برای نمازهای بعدی باید غسل نماید .
+
+
در مورد قضای حاجت در بیرون از خانه و در حضور مردم و در شرایط اضطراری و غیر ارادی و ناگهانی که چاره ای بجز برهنه شدن و قضای حاجت در حضور مردم ندارد و نمی تواند به خانه برگردد ؛ بهتر است انسان ؛ نیمه برهنه شود و بنشیند و سپس به مردم پشت کند تا عورتش دیده نشود اما پوشاندن بیضه و باسن لازم نیست . البته اگر آلت تناسلی دچار نعوظ شد یا اگر شخص یا اشخاصی در جلوی او باشند و عورت او را ببینند لازم نیست آنرا مخفی کند زیرا مهمترین کار در اینجا ؛ قضای حاجت و جلوگیری از خطر پارگی مثانه و پارگی روده و مرگ فوری ؛ می باشد و حرف و حدیث و دیدگاه و فرهنگ مردم و رفتار آنها در چنین موردی اهمیت ندارد و همینقدر که انسان بصورت نیمه برهنه و نشسته و پشت به مردم ؛ قضای حاجت می کند و عورت خود را مخفی می کند از لحاظ شرعی و قانونی و عرفی کاملا کفایت می کند و عملا هیچ معصیتی را مرتکب نشده است و نباید به خرده فرهنگهای مردم و حرفهای آنها اعتنا کرد .
اکر قبل یا بعد از قضای حاجت ؛ انسان عمدا یا سهوا خود ارضایی کند و منی از او خارج شود مهم نیست زیرا خود ارضایی یک امر طبیعی و غریزی است .
پس از رفع حاجت ؛ انسان باید از مردم دور شود تا مشکلی پیش نیاید .
+
+
+
پروژه ی ساده سازی احکام اسلام ؛ به امید خدا و به مرور زمان ادامه خواهد یافت و در پستهای بعدی وبلاگ نیز ؛ ادامه ی احکام فقهی دین اسلام را خواهم نوشت .
تعداد این احکام فقهی حدود 3000 حکم است که به امید خدای بزرگ به تدریج و به مرور زمان در پستهای بعدی، این تعداد حکم را منتشر خواهم کرد . انشاا...