احکام طهارت.راه اثبات نجاست

به نام خدا

احکام طهارت.راه اثبات نجاست

حکم ۱۲۵: نجاست هر چیز  فقط از یک راه اثبات می شود : 

خود انسان یقین داشته باشد   که آن چیز نجس است . 

اگر انسان حدس بزند یا گمان کند که فلان چیز نجس است لازم نیست از آن پرهیز کند و آن چیز ؛ پاک است .

اما اگر انسان یقین و اطمینان داشته باشد که فلان چیز ؛ عین نجاست است یا بر اثر برخورد با عین نجاست ؛ نجس شده است ؛ انگاه آن چیز ؛ نجس است  و جای هیچ شک و تردیدی نیست . 

 هرچند که به فتوای آیت ا... صانعی ؛ حدس و گمان در حکم یقین است . 

اما عقل حکم می کند که بین گمان و یقین تفاوت قائل شویم . 

برهمین اساس ؛ یک چیز پاک فقط زمانی نجس می شود که ما یقین و اطمینان کامل داشته باشیم که آن چیز در برخورد با نجاسات یا عین نجاست یعنی ادرار یا مدفوع یا منی یا مردار یا شراب یا آبجو ؛ نجس شده است . 

یا اینکه با مشاهده ی عین نجاست یا آثار  آن ؛ به این یقین برسیم که آن چیزی که می بینیم حقیقتا نجس است . 

بنابراین برای اطمینان از اینکه فلان چیز ؛ پاک است یا نجس است باید خودمان شخصا  به یقین برسیم و مطمئن شویم که آن چیز ، نجس است   تا اینطوری  نجاست یک چیز ؛ اثبات شود .

 وگرنه با حدس و گمان و شک و یا  با  گفته ی سایر انسانها ؛  نجس یا  پاک بودن ؛ ثابت و اثبات نمی شود . 

حکم ۱۲۶ : اگر بواسطه ی ندانستن حکم ؛ نجس یا پاک بودن چیزی را نداند ؛ بنابر عقل سلیم  ؛  آن چیز پاک است .  چون هیچ مدرک و دلیلی که ثابت کند فلان چیز   نجس شده است وجود ندارد و بنابراین بر اساس عقل ؛ باید آن چیز را پاک بداند . 

مثلا اگر چند لباس داشته باشد و نداند کدامیک از این لباس ها پاک و کدامیک نجس هستند ؛ طبق عقل ؛ تمام لباس ها پاک هستند و می تواند با تمام آنها نماز بخواند . زیرا  این  لباس ها در ابتدای تولید  ؛ پاک بوده اند و الان هیچ مدرکی وجود ندارد که ثابت کند این لباس ها نجس شده اند .‌ پس دلیلی ندارد که وسواس بخرج دهد و خودش را اذیت کند . 

یا اگر نداند که عرق جنب از  حرام ؛ پاک است یا نه باید به عقل خود رجوع کند و ببیند آیا عرق انسان پاک است یا نجس ؟؟ و آیا انسان می تواند جلوی عرق را بگیرد یا خیر ؟؟  

یا آیا هیچ ارتباطی بین جنابت و عرق وجود دارد یا خیر ؟ 

یا اگر نمی داند که مثلا خون انسان و حیوانات ؛ پاک است یا نه ؛ باید فکر کند و در ذهنش،  بین خون و نجاست  مقایسه و قیاس کند و  ببیند آیا هیچ شباهتی بین خون که تحت هیچ شرایطی نباید از بدن بیرون آید و از دسته ی فضولات نیست و مایه ی زندگی است  و  نجاساتی همچون ادرار و مدفوع  و  منی  که هرسه ؛ از دسته ی فضولات هستند و باید حتما از بدن خارج شوند   ؛ پیدا می کند یا خیر ؟؟ 

با این قیاس ساده و عقلانی می توان فهمید که خون انسان و تمام حیوانات ؛ پاک است زیرا خون ؛ فضولات نیست بلکه مایه ی حیات است و باید حتما در بدن بماند .  در حالیکه ادرار و  مدفوع  و منی  هرسه از دسته فضولات هستند و باید حتما از بدن خارج شوند لذا نجاست محسوب می شوند . 

در هرحال ؛ برای فهم بسیاری از مسائل کافی است انسان  از عقل و قیاس استفاده کند و انسان باید بداند که  قیاس و مقایسه در دین هیچ ایرادی ندارد و بهترین کار این است که انسان  از عقل و قیاس استفاده کند  تا به جواب برسد . 

هرکس که در بحث قیاس ادعا کند که قیاس باعث نابودی دین می شود و برای اثبات ادعای خود  بگوید : اولین کسی که قیاس و مقایسه کرد ابلیس بود که خودش را با انسان مقایسه کرد و مغرور و گمراه شد ؛ عملا خواسته یا ناخواسته خودش مرتکب قیاس و مقایسه شده است و بنابراین حق ندارد سایر انسانها را از قیاس و مقایسه که یک عمل عقلانی و صحیح است منع نماید . 

تمام احادیث و روایات منسوب به چهارده معصوم که قیاس در احکام دین  را به مقایسه ی ابلیس و انسان  ربط می دهند و سهوا یا عمدا خودشان مرتکب قیاس شده اند ؛ باطل و خلاف عقل هستند و باید این احادیث جعلی و خلاف عقل و تناقضگو  را نابود کرد تا دین از بین نرود . 

ضمنا باید از هر نوع شک و تردید  و  وسواس خودداری کند و نسبت به تمام انواع شک ؛ بی اعتنا باشد . زیرا شک و وسواس از ابزارهای شیطان هستند  و انسان را از دین بیزار می کنند . 

حکم ۱۲۷ : چیز نجسی که انسان شک دارد پاک شده یا نه ؛ پاک است زیرا انسان؛  یک یا چندبار  تلاش کرده که آنرا  پاک کند و همین تلاش کافی است که انسان  آن چیز را پاک بداند  و  البته ؛ شک و تردید و وسواس  از ابزارهای شیطان است و  انسان باید به تمام انواع شک و البته به وسواس  بی اعتنا باشد .  بنابراین در این حکم ، باید به شک خود بی اعتنا باشد و آن چیز را پاک بداند و از  وسواس  که یکی از دام های شیطان است  فرار کند . 

چیز پاک را اگر انسان شک کند که نجس شده ؛ یقینا پاک  است  زیرا هیچ دلیلی وجود ندارد که ثابت کند آن چیز  نجس شده است و البته انسان نباید به شک  و وسواس خود اعتنا کند . 

حکم ۱۲۸ : اگر بداند و یقین داشته باشد  که یکی از دو یا چند ظرف یا دو یا چند لباس که از تمام یا تعدادی از  آنها استفاده می کرده  نجس شده ؛  اما  نمی داند دقیقا  کدامیک نجس شده است می تواند از تمام آن ظرف ها و لباس ها استفاده کند زیرا اصلا نمی داند که دقیقا کدامیک نجس شده است و البته می داند که بقیه پاک هستند و هیچ مدرکی ندارد که ثابت کند کدام ظرف یا لباس نجس است . بنابراین می تواند از تمام این ظرف ها یا لباس ها استفاده کند و باید از وسواس خودداری کند زیرا در اینجا  این یقین؛  عامل خطرناکی برای بروز وسواس است . پس باید از این یقین که وسواس و  وسوسه ی شیطان را در پی دارد پرهیز کند و بی اعتنا و خونسرد باشد و از تمام ظرفها و لباس ها استفاده کند . 

 

اگر مثلا نمی داند که  آیا لباس خودش نجس شده یا   لباسی که هیچوقت از آن استفاده نمی کرده و به شخص دیگری تعلق دارد نجس شده  ؛  آنگاه می تواند از لباس خودش  استفاده کند زیرا  اولا آن یکی لباس به او تعلق ندارد و اگر استفاده کند حق الناس و مال غصبی است و نماز با آن لباس ؛ باطل می شود و ثانیا  حقیقتا هیچ مدرکی در دست ندارد که ثابت کند آیا لباس خودش نجس شده یا لباس آن شخص دیگر  و ثالثا شاید شرایط نماز برهنگان فراهم نباشد و نتواند به سبک برهنگان و با بدن لخت مادرزاد نماز بخواند چون ممکن است هر لحظه  صاحب آن  لباس از راه برسد و بدن برهنه ی او را ببیند  و او را به فساد اخلاقی و فحشا  متهم کند و آبروی او را نزد مردم ببرد . بنابراین بازهم باید  به این وسواس که وسوسه ی شیطان است بی اعتنا باشد و فقط  با لباس خودش نماز بخواند تا مرتکب حق الناس و رسوایی و بدنامی و بی آبرویی  نشود و البته  نمازش صحیح است و قضا  ندارد  زیرا به حقوق دیگران احترام گذاشته و با لباس غصبی نماز نخوانده و  جلوی یک بی آبرویی را نیز  گرفته است  و خداوند را خشنود کرده است . 

باید توجه داشت که نماز برهنگان باید در خانه ی شخصی یا در اتاق شخصی  یا در بیابان  یا  در جنگل یا غار و دور از چشم تمام انسان ها حتی کودکان و نوزادان  اقامه شود تا زمینه ی فساد و فحشا و بدگمانی و  تهمت و بی آبرویی فراهم نشود . 

در  اینجا  لازم است اعلام کنم که تمام احکام قبلی که نماز برهنگان یا قضای حاجت در ملا عام و جلوی چشم  مردم را مجاز می دانست توسط خودم و به تشخیص خودم ؛  اصلاح  و  بازنویسی شدند . 

تعدادی از احکام به مرور زمان و بسته به شرایط ؛ اصلاح و بازنویسی خواهند شد . انشاا...

حکم نهایی برای مکان قضای حاجت و نماز برهنگان : 

قضای حاجت و نماز برهنگان بطور پیشفرض  باید فقط در  خانه ی شخصی و  دور از چشم انسان ها  انجام شود تا مردم  ؛   انسان را به فساد و بی حیایی و فحشا  متهم نکنند و برای انسان  دردسر درست ننمایند و  آبروی او را نبرند . 

نماز برهنگان باید در خانه ی شخصی و در اتاق شخصی و یا در جنگل یا بیابان یا غار  و یا  در هر مکان غیرمسکونی و دور از چشم تمام انسان ها و حتی کودکان   ؛  انجام شود و البته  در نماز برهنگان  ؛ لازم نیست انسان عورت خود را  بپوشاند و می تواند با بدن کاملا برهنه و لخت مادرزاد و بدون نیاز به پوشاندن عورت و بیضه و مقعد ؛ رکوع و سجود را بجا آورد و  باید فقط به نماز توجه کند .  نماز در این حالت صحیح است و قضا ندارد . 

در نماز برهنگان ؛ پوشاندن  آلت تناسلی یا مجرای ادرار و بیضه ها و باسن و مقعد ضرورت ندارد و بهتر است آلت تناسلی را به حال خود رها کند و  بصورت لخت مادرزاد نماز را ادامه دهد و  چشمان خود را ببندد و فقط به نماز توجه کند و رکوع و سجود و تشهد و سلام را با چشم بسته  بجا آورد و نماز را  از اول تا آخر با چشم بسته بخواند تا فراموش کند که برهنه است و جلوی تحریک جنسی  گرفته شود  . در هر حال ؛ نماز برهنگان با رعایت شرایط بالا ؛ صحیح است و قضا ندارد زیرا در تنهایی و  در مکان خالی از سکنه  و  دور از چشم انسان ها  ؛  خوانده می شود و عورت و بیضه  و مقعد  یعنی مخرج مدفوع ؛ توسط هیچ انسانی  دیده نمی شوند و زمینه ی فساد و فحشا و گناه فراهم نمی شود . 

نماز برهنگان را می توان در روز یا شب  و با رعایت شرایط بالا یعنی در مکان خلوت و دور از چشم تمام انسانها  و با چشمان بسته   بجا آورد 

بهتر است در نماز چشمها بسته باشد تا تحریک جنسی  رخ ندهد . 

انسان  باید نماز برهنگان را دور از چشم تمام انسانها اعم از بالغ یا کودک  و در یک مکان مخفی  بخواند . 

اما می تواند جلوی چشم همسر و البته خدمتکار غیرمسلمان نیز برهنه شود و با بدن کاملا برهنه نماز بخواند . زیرا می تواند با خدمتکار غیر مسلمان که در قرآن به او "ایمان" گفته شده است رابطه ی جنسی برقرار کند . 

نکته : 

انسان می تواند جلوی چشم همسر و خدمتکار غیرمسلمان ؛ با بدن کاملا برهنه و لخت مادرزاد ؛ هر نوع  نمازی اعم از نماز واجب یا مستحب را  بخواند و اگر سهوا و ناخواسته  تحریک جنسی و جنب شد و مثلا  منی از عورتش به بیرون ریخت نمازش صحیح است و قضا ندارد اما برای نمازهای بعدی باید غسل نماید . 

لازم است که انسان نماز برهنگان را در مکانی خلوت و بدور از  چشم سایر انسانها بخواند تا فساد جنسی و فحشا و  هرزه گی  ایجاد نشود . 

نکته : 

انسان می تواند در شرایطی که نمی داند یا شک دارد که آیا لباسش پاک است یا نه ؛ یا اگر قبلا پاک بوده  و حالا شک دارد که آیا نجس شده است یا نه ؛ به یکی از دو روش زیر و به میل خود رفتار کند و البته در هر دو حالت ؛ نماز صحیح است و قضا ندارد : 

اول : به شک خود اعتنا نکند و با همان لباس نماز بخواند و برای نمازهای بعدی نیز اگر  شک دارد که لباسش نجس شده یا نه ؛ می تواند با همین لباس نماز بخواند و نمازهای بعدی نیز صحیح هستند . 

دوم : انسان می تواند در چنین شرایطی در خانه و اتاق شخصی خود و یا در جنگل یا بیابان یا هرجای غیرمسکونی  ، در روز یا شب  و دور از چشم تمام انسانها بجز همسر   ؛ لخت مادرزاد شود  و نماز را با بدن کاملا برهنه بخواند و نمازش صحیح است و قضا ندارد  . پوشاندن آلت تناسلی یا بیضه یا مقعد لازم نیست . 

نکته : 

اگر انسان ؛ یک یا چند لباس دارد و نمی داند آیا نجس شده اند یا نه و  می داند یکی از لباس ها نجس و بقیه پاک هستند اما نمی داند کدام لباس نجس و کدام لباس پاک است ؛ می تواند کماکان نمازهای بعدی را نیز به روش برهنگان بخواند و نمازهای او صحیح خواهند بود و  قضا نخواهند داشت 

نکته ی مهم 

اگر انسان  بخاطر گرمای شدید هوا  یا تنگ و چسبان بودن لباس نمی تواند به راحتی و بدون مشکل نماز بخواند  و نمازش بهم می خورد و نمی تواند  به هر دلیلی لباس گشاد و نازک و خنک تهیه کند و بپوشد یا به هر دلیلی نمی تواند لباس یا لباس های خود را حتی پس از اطمینان از نجس شدن ؛ بشوید و پاک کند ؛ آنگاه می تواند در خانه ی شخصی و اتاق شخصی  و دور از  چشم  تمام انسانها بجز همسر ؛  نمازهای بعدی را نیز با بدن کاملا برهنه و بصورت لخت مادرزاد  و تحت عنوان نماز برهنگان ؛ بجای آورد و تمام نمازهای بعدی نیز که  لخت مادرزاد بجا آورده است صحیح خواهند بود و قضا ندارند . 

آخرین نکته در مورد نماز برهنگان : 

اگر  انسان در حین نماز برهنگان ؛ تحریک جنسی شود و منی از او خارج شود و جنب شود  نمازش صحیح است و قضا ندارد اما برای نمازهای بعدی باید ابتدا غسل جنابت را بجا آورد و سپس می تواند نمازهای بعدی را  نیز طبق شرایط نماز برهنگان با بدن کاملا برهنه و در روز یا شب و بدور از چشم تمام انسانها بجز همسر ؛ بجا آورد و پوشاندن آلت تناسلی یا بیضه یا مقعد ضرورت ندارد و اگر بازهم منی از او خارج شد نمازش صحیح است ولی برای نمازهای بعدی باید غسل کند . 

پوشاندن آلت تناسلی و بیضه در نماز برهنگان ؛ اختیاری است و اگر نماز بهم می خورد لازم نیست آلت تناسلی و بیصه و مقعد را بپوشاند . اما اگر بپوشاند بهتر است . 

  کمترین میزان پوشش صحیح و مقبول بدن برای صحت نماز این است که آلت تناسلی و بیضه و مقعد بطور کامل  با کمک لباس یا با کمک دست یا ران ؛  پوشیده شود . که اگر با لباس یعنی شورت ؛ پوشیده شود دیگر نماز برهنگان محسوب نمی شود و در هنگام روشنایی  روز   و حتی در بیرون از خانه و در انظار عمومی و جلوی چشم مردم   نیز  می توان نماز را با یک شورت ؛ بجا آورد و نماز صحیح است . 

اما اگر با دست  یا ران ؛ عورت و بیضه  را بپوشاند ؛ نماز برهنگان محسوب شده و باید در شرایط خاص خودش خوانده شود . 

در مجموع ؛ اگر انسان بدون عذر شرعی و با بدن کاملا برهنه و  به قصد شهوترانی و لذت جنسی و بدون شورت نماز بخواند ؛ فقط زمانی نماز یا نمازهای بعدی اش  صحیح هستند که به روش  بالا  یعنی در خانه و اتاق شخصی و دور از چشم تمام انسانها بجز همسر  ؛  نماز بخواند . 

در نماز برهنگان ؛ لازم نیست عورت و بیضه و مقعد پوشانده شود و کافیست بدور از چشم تمام انسانها بجز همسر   انجام شود . 

نکته مهم : 

اگر انسان در بیابان یا جنگل یا  غار یا در هرجایی که هیچ انسانی بجز همسر حضور ندارد  عمدا لخت مادرزاد شود و  از برهنگی جلوی چشم تمام انسان ها بجز همسر  خودداری کند  و نماز بخواند نمازش صحیح است و قضا ندارد و اگر جنب شود یا منی از او خارج شود نمازش صحیح است و قضا ندارد . اما برای نمازهای بعدی باید غسل کند . 

نکته ی نهایی و مهم  : 

در نماز برهنگان ؛  فقط کافیست در جایی نماز بخواند که هیچ انسانی بجز همسر حضور نداشته باشد و این مکان می تواند خانه ی شخصی  یا اتاق شخصی  یا جنگل یا بیابان یا غار یا جزیره یا هرجای غیرمسکونی باشد . 

بهتر است نماز برهنگان در مقابل کودکان نیز انجام نشود زیرا حکم نماز برهنگان با حکم قضای حاجت ؛ کمی  متفاوت است و در قیاس بین نماز برهنگان  و قضای حاجت به این نتیجه می رسیم که قضای حاجت یک امر فوری و آنی و حیاتی است و پوشاندن عورت از چشم مردم بالغ  و بزرگسال ؛ ضرورت ندارد اما نماز یک امر  فوری و آنی و حیاتی نیست و به مرگ یا زندگی ربط ندارد بنابراین بهتر است نماز برهنگان را در جای کاملا خلوت که حتی کودکان نیز حضور ندارند خوانده شود تا جلوی فساد و فحشا و هرزه گی و انحرافات جنسی و گناه گرفته شود  اما اگر حتی برای عورت نمایی و لذت جنسی  و فقط جلوی چشم همسر  بصورت لخت مادرزاد نماز بخواند  ؛  نماز صحیح است و قضا ندارد   .

 نماز برهنگان حتی برای لذت از برهنگی  و عورت نمایی و حتی در صورت تحریک جنسی و خروج  منی و به شرطی که فقط جلوی چشم همسر خوانده شود ؛ مانعی ندارد و نماز صحیح است و قضا ندارد . 

اگر انسان جلوی چشم مردم و حتی کودکان خردسال ، عمدا و بدون عذر شرعی و با هدف ایجاد فساد و فحشا در جامعه ؛  کاملا برهنه و لخت مادرزاد شود مرتکب گناه  و فساد شده است . 

انسان می تواند حتی برای لذت جنسی و عورت نمایی  و بطور عمدی در جلوی چشم همسر  بصورت لخت مادرزاد نماز بخواند و اگر بطور ناخواسته و سهوی  تحریک و جنب شود یا سهوا  منی از او خارج شود یا در وسط نماز  بصورت غیرارادی جلق بزند و منی خود را بیرون بریزد  نماز صحیح است و قضا  ندارد ولی برای نمازهای بعدی لازم است ابتدا غسل نماید 

انسان جلوی چشم هیچ انسانی  نباید کاملا برهنه و لخت مادرزاد  شود  مگر همسر  یا  خدمتکار غیرمسلمان . زیرا رابطه جنسی با خدمتکار غیرمسلمان ؛ جایز و صحیح است و نیازی به خطبه ی عقد ندارد  و برهنه شدن و نماز برهنگان در مقابل چشم همسر یا خدمتکار غیرمسلمان حتی در روز روشن و حتی به قصد عورت نمایی و لذت جنسی و حتی با خود ارضایی و خروج  منی در وسط نماز   ؛ صحیح است  و این نماز قضا ندارد . 

در تمام موارد بالا ؛ خروج منی و حتی خروج ادرار در وسط نماز و جلوی چشم همسر و خدمتکار غیرمسلمان ؛ بلامانع و درست است و نماز صحیح است و قضا ندارد . اما برای نمازهای بعدی باید غسل نماید . 

+

+

در مورد قضای حاجت در بیرون از خانه و در حضور مردم و در شرایط اضطراری و  غیر ارادی و ناگهانی که چاره ای بجز برهنه شدن و قضای حاجت در حضور مردم ندارد و نمی تواند به خانه برگردد  ؛ بهتر است انسان ؛ نیمه برهنه شود و بنشیند و سپس به مردم پشت کند تا عورتش دیده نشود اما پوشاندن بیضه و باسن   لازم نیست .  البته اگر آلت تناسلی دچار نعوظ شد یا اگر شخص یا اشخاصی در جلوی او باشند و عورت او را ببینند  لازم نیست آنرا مخفی کند زیرا مهمترین کار در اینجا ؛ قضای حاجت و جلوگیری از خطر پارگی مثانه و  پارگی روده  و مرگ فوری ؛ می باشد  و  حرف و حدیث و دیدگاه و فرهنگ مردم و رفتار آنها در چنین موردی اهمیت ندارد و همینقدر که انسان بصورت نیمه برهنه و نشسته و پشت به مردم ؛ قضای حاجت می کند و عورت خود را مخفی می کند  از لحاظ شرعی و قانونی و عرفی کاملا کفایت می کند و عملا هیچ معصیتی را مرتکب نشده است و نباید به خرده فرهنگهای مردم و حرفهای آنها اعتنا کرد . 

اکر قبل یا بعد از قضای حاجت ؛ انسان عمدا یا سهوا  خود ارضایی کند و منی از او خارج شود مهم نیست زیرا خود ارضایی یک امر طبیعی و غریزی است . 

پس از رفع حاجت ؛ انسان باید از  مردم دور شود تا مشکلی پیش نیاید . 

+

+

+

 

پروژه ی ساده سازی  احکام اسلام ؛ به امید خدا  و به مرور زمان  ادامه خواهد یافت و در پستهای بعدی وبلاگ نیز ؛ ادامه ی احکام فقهی دین اسلام را خواهم نوشت . 

تعداد این احکام فقهی حدود 3000 حکم است که به امید خدای بزرگ به تدریج  و به مرور زمان در پستهای بعدی،   این تعداد حکم را منتشر خواهم کرد . انشاا...